سلام نماز دوستان عزیز

امروز اول ماه هست،خواندن نماز اول ماه در این روز توصیه شده است

،لذا در این پست طرز خواندن نماز اول ماه را برایتان می گذارم.انشالله

ما را هم از دعای خیرتان فراموش نکنید.

نماز روز اوّل هر ماه

 در روز اوّل دو رکعت نماز کند در رکعت اوّل بعد از حمد سى مرتبه قُلْ هُوَاللّهُ و

در رکعت دوّم بعد از حمد سى مرتبه اِنّا اَنْزَلْناهُ بخواند و بعد از نماز تصدّقى کند

چون چنین کند، سلامتى خود را در آن ماه از حق تعالى بخرد و از بعضى روایات

نقل است که...

نماز دهه ذی الحجه 

يکي از اعمال مهم در دهه اول ذي الحجه (خصوصا) براي كسانيكه توفيق حج

 را پيدا نكرده اند ، خواندن نماز دهه اول ذي الحجه است كه بين نماز مغرب

و عشا خوانده میشود وشیوه آن :دو ركعت است ، در هر ركعت بعد از حمد

، سوره توحيد (قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ) و بعد ازآن آيه 142 سوره اعراف

خوانده میشود: وَ وَاعَدْنَا مُوسَى ثَلاَثِينَ لَيْلَةً وَأَتْمَمْنَاهَا

 بِعَشْرٍ فَتَمَّ مِيقَاتُ رَبِّهِ أَرْبَعِينَ لَيْلَةً وَقَالَ مُوسَى لأَخِيهِ

هَارُونَ اخْلُفْنِي فِي قَوْمِي وَأَصْلِحْ وَلاَ تَتَّبِعْ سَبِيلَ

الْمُفْسِدِينَ »

نماز مسجد مقدس جمكران 

امام زمان ـ عجل الله تعالی فرجه الشریف ـ خطاب به حسن بن مثله فرمودند: 

به مردم بگو تا به این مكان رغبت نمایند و آن را عزیز دارند و در آن چهار ركعت نماز بخوانند دو ركعت به نیت نماز

تحیت مسجد است كه در هر ركعت یك بار سوره حمد و هفت بار سوره‌ی اخلاص خوانده می‌شود و ذكر ركوع

و سجود ....

 نماز غفیله

 امام صادق علیه‏السلام از پدرش امام باقر علیه‏السلام و امام باقر علیه‏السلام از پیامبر اکرم صلی‏الله‏علیه‏و‏آله در

خصوص این نماز مستحبی چنین نقل می‏کند:

«صَلُّوا فی ساعَةِ الْغَفْلَةِ وَلَوْ رَکْعَتَیْنِ فَاِنَّهُما تُورِدانِ دارَ الْکَرامة؛(1)

نماز بخوانید در ساعت غفلت؛ اگرچه دو رکعت باشد، این دو رکعت نماز [شما را] به بهشت وارد می‏کند.»

در روایتی دیگر چنین می‏فرماید:

فضيلت نماز شب

امام باقر(ع) از جد خود نقل فرمود كه براى خداى تعالى ندا كننده‏اى است كه در سحرها فرياد ميزند كه

آيا خواننده‏اى هست كه او را جواب دهم و حاجت و نيازمنديش را برآورم، استغفاركننده‏اى مي‌باشد كه

من او را بيامرزم،و. طلب‏كننده‏اى هست كه او را عطا كنم.[1]

امام خميني(ره) مي‌فرمايد: سيره ائمه هدى(ع) و مشايخ عظام و علماء اعلام بر مواظبت بر نماز شب

بوده بلكه بيدارى در آخر شب را با قطع نظر از عبادت اهميت مى‏دادند.[2] زيرا شب، هنگام انزواى

از خلق و انقطاع از مشاغل روز است كه انسان را به خلوت و وحدت مى‏كشاند و خلوت و وحدت به

توحّد مى‏رسانند و تا انسان به توحّد نرسيده است به ادراكات عقلى و سير انفسى نائل نمى‏گردد.[3]

ادامه دارد . . .

منابع در ادامه مطلب