آیا میدانید چه آثار و برکاتی در نماز ادا و اول وقت وجود دارد که در نماز
قضا نیست؟
انسان مسلمان و متعبد به اوقات عبادت، بویژه نماز اهمیت میدهد؛ چرا که
نماز از مهمترین عبادات است؛مۆمن باید تلاش کند نماز را در وقت فضیلتش
انجام دهد و در آن اوقات خود را به کارهای دیگری مشغول نکند؛
آنگونه که برای کسب مال و ثروت، تحصیل علم و دانش، و دیگر امور زندگی
وقت خاصی قرار میدهد.
انسان مۆمن اگر به دلایلی این عبادت مهم را به تأخیر اندازد، این عبادت دیگر
آن نورانیت را نخواهد داشت، و اگر از تأخیرش از سر سهل انگاری باشد، در
زمره کسانی است که نماز را سبک میشمارند:
«عَنْ زُرَارَةَ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ (علیه السلام) قَالَ، قَالَ: لَا تَتَهَاوَنْ بِصَلَاتِکَ فَإِنَّ
النَّبِیَّ (صلی الله علیه و آله) قَالَ عِنْدَ مَوْتِهِ لَیْسَ مِنِّی مَنِ اسْتَخَفَّ بِصَلَاتِهِ...
لَا یَرِدُ عَلَیَّ الْحَوْضَ لَا وَ اللَّهِ».[1]
زراره از امام باقر (علیه السلام) نقل میکند که رسول خدا (صلی الله علیه و آله)
هنگام مرگ فرمود: کسی که نماز را سبک شمارد از من نیست و در حوض کوثر
بر من وارد نمیشود.[2]
!خوانش چند حدیث در ادامه مطلب را از دست ندهید!
در منابع حدیثی و روایی ما روایات فراوانی وجود دارد که علاوه بر تأکید
به خواندن نماز در وقت ادا،سفارش به اول وقت دارند، حتی تأخیر آنرا
- اگرچه قضا هم نشود - روا نمیدانند. این تأکید و سفارش بیانگر
اهمیت این فریضه الهی است. برای نماز اول وقت آثار و برکاتی
ذکر شده است که این آثار را نمیتوان در نماز آخر وقت و قضا یافت.
در این فرصت به چند نمونه از احادیث اشاره میشود:
1. امام صادق (علیه السلام) فرمود هر کس نمازهاى واجب را در اول
وقت بخواند و درست ادا کند، فرشته آن را پاک و درخشان به آسمان
میبرد و آن نماز فریاد میزند خدا نگهدارت باشد، چنانچه مرا نگه داشتى،
و تو را به خدا میسپارم چنانچه مرا به فرشتهاى کریم سپردى، و هر کس
بدون عذرى بىوقت آنرا بخواند و درست ادا کند، فرشته آنرا سیاه و تاریک
بالا برد، و آن نماز فریاد کشد خدا ضایعت کند چنانچه ضایعم کردى و رعایتت
نکند چنانچه رعایتم نکردى...
امام صادق (علیه السلام) فرمود: چون نماز واجبى میخوانى در وقتش
بخوان، و با آن وداع کن که گویا که میترسى بدان برنگردى؛ به جاى
(محل) سجدهات نگاهی بینداز، اگر بدانى کسى طرف راست یا چپ
تو است خوب نماز میخوانى، بدان که تو برابر کسى هستى
که تو را مىبیند و تو او را نمیبینى. [3]