این سوالی بود که برام پیش اومده بود و بعد از تحقیق وبررسی ،

این مطلب را برای شما آماده کردم.انشاءالله مورد استفاده قرار گیرد.

نماز از چه زمانى به وجود آمد؟ آیااز اول خلقت برانسان واجب بوده

یا تنها مسلمانان مأمور به آن بوده اند، اگر در دین های دیگر وجود

داشته كیفیت وكمیت آن چگونه بوده است؟

یكى از چیزهایى كه همه پیامبران الهى به آن دعوت مى كردند «پرستش خداوند» است.

قرآن كریم از زبان پیامبران نقل مى كند كه به امّت هایشان مى گفتند: (اعبدوا الله);

خدا را پرستش كنید (مائده، آیه72 و 117; اعراف، آیه59 و 65 و 73 و 85; هود، آیه50 و 61

و 84 و...). اصل عبادت و پرستش خداوند در همه شریعت هاى الهى وجود داشته،

ولى شكل و كیفیت آن متفاوت بود.

از قرآن كریم استفاده مى شود كه نماز در امّت هاى پیشین هم بوده است;

هم چنین . . .

همه پیامبران از حضرت آدم تا حضرت خاتم نماز مى خواندند،اما از چگونگى آن اطلاع دقیقى در دست نیست. خداوند متعال خطاب به حضرت موسى(علیه السلام)مى فرماید: (إنّنى أنا اللَّه لآ إلـهَ إلاّ أنا فاعبدنى و أقم الصّلوة لذكرى)[1]; من «الله» هستم، معبودى جز من نیست; مرا بپرست و نماز را براى یاد من بر پادار.

هم چنین قرآن كریم به نقل از حضرت عیسى(علیه السلام) مى فرماید: (و جعلنِى مبارَكًا أینَ ما كُنتُ و أوصَنى بالصّلوة و الزَّكوة مادُمتُ حیًّا)[2]; و مرا وجودى پر بركت قرار داده، در هر كجا باشم و ]خداوند[ مرا به نماز و زكات توصیه كرده مادامى كه زنده ام.

از این آیات شریف روشن مى شود كه نماز در مكتب دو پیامبر بزرگ الهى ـ موسى و عیسى(علیهما السلام) ـ وجود داشته همان گونه كه در مكتب دیگر پیامبران بوده است، چنان كه درباره حضرت شعیب(علیه السلام) آمده است: (قالوا یـشعیب أصلوتكَ تأمرك أن نَّترك ما یعبد ءابآؤنآ)[3]; گفتند: اى شعیب! آیا نمازت به تو دستور مى دهد كه آنچه را پدرانمان مى پرستیدند، ترك كنیم... . و نیز از زبان حضرت اسماعیل، مى فرماید: (وَ كَانَ یَأْمُرُ أَهْلَهُ بِالصَّلَوةِ وَ الزَّكَوةِ وَ كَانَ عِندَ رَبِّهِ مَرْضِیًّا)[4]; او همواره خانواده خود را به نماز و زكات دعوت مى كرد و همواره مورد رضایت پروردگارش بود.

بنابراین هیچ شریعت و دینى، از نماز جدا نبوده، گرچه صورت ظاهرى آن، تفاوت داشته است. زرتشتیان، پنج نماز دارند كه در هنگام طلوع آفتاب و ظهر و عصر و اوّل شب و هنگام خواب، بپا مى دارند.[5] یهودیان در ساعت سوم و ششم و نهم روز و اوّل و آخر شب و هنگام تناول غذا، دعاهایى دارند[6].مسیحیان، روز یك شنبه و برخى روز شنبه در كلیسا جلسه دعاى دسته جمعى تشكیل مى دهند.

اما باید توجه داشت كه آنچه امروزه، پیروان حضرت موسى(علیه السلام)(یهودیان) و پیروان حضرت عیسى(علیه السلام)(مسیحیان) به عنوان نیایش در كلیسا و كنیسه به جاى مى آورند، با مناسكى كه به وسیله این پیامبران الهى آورده شده بود، بسیار متفاوت است، زیرا آیین و كتاب هاى آسمانى این دو پیامبر الهى دچار تحریف و دست خوش انحرافات پیروان آنها شده است.[7] در واقع نماز فعلى یهودیان و مسیحیان به دعا، نزدیك تر است تا به مجموعه اى از اعمال.

 از این رو كیفیت و كمیت نماز در شریعت اسلام با شرایع پیشین متفاوت است، لكن در بیشتر آن آیین ها، سجده جزئى از این عبادت محسوب مى شود.

علاوه بر تشریع نماز در ادیان الهى، بت پرستان نیز در برابر بت هایشان، وِردهایى مى خوانده اند.[7] اعراب جاهلى هم در مقابل كعبه مى ایستادند و باكف زدن و صوت كشیدن اظهار عبادت مى كردند: (وَمَا كَانَ صَلاَتُهُمْ عِندَ الْبَیْتِ إِلاَّ مُكَآءً وَتَصْدِیَةً)[48]و[49] و نماز و دعاى آنان نزد آن خانه جز سوت كشیدن و كف زدن نیست.

[1]. طه،آیه14.

[2]. مریم،آیه31.

[3]. هود،آیه87.

[4]. مریم،آیه55.

[5]. محمدخزائلى، همان، ص40.

[6]. ر.ك: محمدخزائلى، همان، ص40.

[7]. ر.ك: آیت الله مكارم شیرازى و دیگران، تفسیر نمونه، ج 14، ص 163 و 164.